Bizim burda "daha karpuz keseçeydik!" sözü pek yaygındır.
Misafir giderken ardından hemen bu söz sarfedilir. Yani “gitmeyin, karpuz keselim, muhabbet devam etsin” anlamına.
Fethiye'de bir doktor arkadaşı yemekte ağırlamıştık, masa çok donanımlıydı, hanımı defalarca "çok uğraşmışsınız" dedi durdu. Gerçekten de masada yok yoktu. Gecenin ilerleyen vaktinde kanyak yanında tiramusi tatlısı noktayı koymuştu. Tam kalktıklarında, biz de artık bu yörenin insanıyız demeye gelecek şekilde, "daha karpuz keseçeydik!" dedik.
Zarif hanımı karpuzu çok ciddiye aldı, "tatlının üstüne karpuz yemeyelim lütfen" dedi.
Karpuz benim korkulu rüyamdır aslında. İyisinin bulunması tombalada çinko yapmak kadar zordur. Karpuzcunun bu yolda geliştirdiği "seçmece show"a da aklım bir türlü yatmaz.
Eline aldığı karpuzu beğenmemiş gibi yapıp yerine koyup, yanındakine bakan, onu da eleyip bir başkasında karar kılan ama son defa yeniden bir başka karpuza yönelen manavlar var. O yerine koyduklarını kime veriyor acaba hep düşünmüşümdür...
Hani yerine bırakıp ertesi gün daha iyi olmasını mı istiyor, bilinmez. Tavada balık değil ya nitekim bu.
Geçen hanım yine "kötü çıktı" der korkusu ile manava dert yandım iyisini ver diye...
Adam da "kapak yapayım mı?" dedi.
Ne kapağı dedim, meğer kesip örnekleyecekmiş... Olur dedim.. Üçgen kesip kapağı çıkardı; ben tattıracak sandım meğer sadece göstermek içinmiş...
İyi mi dedi ben korku belası iyi dedim tabii. Kapağı yerine taktı karpuzu verdi.. ben bu muhabbeti unutmuşum tabii... 3 gün sonra hanım karpuzu mutfakta bıraktığım yerden alıp kesmeye kalktı, bir de ne görsün karpuz çürümüş!!!
Karpuzu iyi çıkan yerde yemek lazım; evde değil.
Hep de iyi karpuz seçtiği ile övünenlerin elinden karpuz yiyip "bak bak ne adamlar var" muhabbeti dinliyorum hanımdan.
O yüzden karpuz benim korkulu rüyamdır.
dr.ang
